ərdəm

is. dan. Hövsələ, səbir, həvəs, girdar. Ərdəmi yoxdur. – <Molla dedi:> . . Pilləkənləri düşüb-çıxmağa ərdəmim gəlmir. M. N. lətif.. Ərdəmin var, bu yollarda yüz tufana döz bir, qoçaq! Bu meydandan xəcil gedib mənəm deyən yüz bir qoçaq! R. R.. Səndən hərəkət, məndən bərəkət. Təki səndə ərdəm olsun. S. R..